پُسْثون: برای تن‌ـ‌درستی‌ی پسرکان

بر زمينه‌ی تاريخ و سياست و زيباحسّيک [= استتيک] و اخلاق‌آيينيک [= اتيک] و روانشناسی و آناتومی، در پُسْثون متنهايی درباره‌ی ـــ و در پيرامونِ ـــ پيش‌پوست، خودآيينی‌ی تناسلی، تماميّتِ جسمانی، و ختنه منتشر می‌کنم، در برابرِ جامعه‌يی که پسران را، به محضِ پسر بودن، از ميانِ کودکان دستچين می‌کند تا به نامِ دين، سنّت، عُرف، سکس، زيبايی، يا پزشکی، روتين و بی‌پروا، مثله‌شان کند. به جای آنکه چشم‌اندازِ نقد به چشم‌اندازِ سلبی‌ی نفیِ بُرينشِ [= قطعِ] تناسلی‌ی پسران محدود بماند، هدفْ بازنگاری‌ی ايجابی‌ی چشم‌اندازهای مثبتِ دگرينه [= آلترناتيو] از تنِ نرينه‌يی‌ست که در سرآغازِ زندگی به زیرِ تيغِ جرّاحی‌ی نا‌ـ‌درمانی می‌برندش تا آنچه را که عيبِ مادرزادِ وی می‌بينند «اصلاح» کنند ـــ يعنی، بخشی از آناتومی‌ی او را، اندامی از اندامهای او را، بدونِ اجازه‌اش برای هميشه نابود کنند، «هنگامی که کاملاً سالم است، هنگامی که کاملاً بهنجار است، و هنگامی که بی هيچ نقصی کار می‌کند».