هر بار که به «مسموميتِ شبانه»ی زاستور گوش میدهم احساسهايی در من شکل میگيرند
که احساس میکنم خاطرهيیاند از احساسهايی که يکبار در آن مارپيچِ ناهشياریی
شبِ سومِ اسفند لابد تجربه کرده بودهام امّا به يادشان نمیآوردهام. خيالپردازانه
هم که باشد، بیاندازه غمگين و سرخوشیآور است.
پینوشت. يادم رفت بگويم که خاطرهيی از بخشی از ملودیی کريسمسسرودِ Do You Hear What I Hear? را هم در آن میشنوم. گرچه خاطرهيی سياهيده و هرچند بهاحتمال از سرِ اتّفاق ـــ امّا به قدرِ کافی دور از انتظار برای يک قطعهی بلکمتال.
پینوشت. يادم رفت بگويم که خاطرهيی از بخشی از ملودیی کريسمسسرودِ Do You Hear What I Hear? را هم در آن میشنوم. گرچه خاطرهيی سياهيده و هرچند بهاحتمال از سرِ اتّفاق ـــ امّا به قدرِ کافی دور از انتظار برای يک قطعهی بلکمتال.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر