من، اتلسِ نابختيار! يکی جهان،
کُلِ جهانِ دردها را، بر دوش بايد کشم.
بر دوش کشم من ناکشيدنی را، و شکستن
خواهدم دل در تن.
ای پُرمَنِشْ دل، آری تو اين خواستی!
خواستی که نيکبخت باشی، بيکرانه نيکبخت،
يا بيکرانه شوربخت، پرمنش دل،
و اکنون شوربخت‌ای.
شعر از هاينريش هاينه
ليت برای آواز و پيانو از فرانتس شوبرت، ۱۸۲۸ [ديتريش فيشر۔ديسکاؤ]
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر