از برای زيبايی که عشق می‌ورزی، وای به من عشق مورز!
به خورشيد عشق بورز، زلفی زرّين دارد!
از برای جوانی که عشق می‌ورزی، وای به من عشق مورز!
به بهار عشق بورز، که هر سال جوان است!
از برای گنج که عشق می‌ورزی، وای به من عشق مورز!
به درياپری عشق بورز، دُرهای روشن بسيار دارد!
از برای عشق که عشق می‌ورزی، آری به من عشق بورز!
هميشه به من عشق بورز، هميشگی به تو عشق می‌ورزم!
شعر از فريدريش روکِرت
ليت برای آواز و پيانو از کلارا شومان، ۱۸۴۰ [آنه سوفی فُن اُتر]؛ گوستاو مالر، ۱۹۰۵ [فُن اُتر]
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر