بر سرِ هر کوه
آرامش است،
در سرِ هيچ درخت
از نسيمی هم
نشان نيابی؛
مُرغکان در بيشه خاموش‌اند.
هم بشکيب که زودازود
تو نيز بيارامی.
شعر از يوهان ولفگانگ فُن گوته
ليت برای آواز و پيانو از فرانتس شوبرت، ۱۸۲۴ [هانس هُتِر]؛ روبرت
شومان، ۱۸۵۰ [پتر شراير]؛ فرانتس ليست، دوروبرِ ۱۸۴۸ [ديتريش فيشر۔ديسکاؤ]
راهگرد برای Wanderer در آلمانی پيشنهادِ بهروز صفدری‌ست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر