آواره بر فرازِ دريایِ مه

مهشيد روزی به من گفت که زخمهای آدم يک روز خوب می‌شوند، شايد ردشان بماند امّا خودشان خوب می‌شوند. جمله‌ی پيش‌پاافتاده‌يی‌ست، شايد خيليها به خيليها گفته باشند.

هرچه بود، برعکس بود: ردشان نماند امّا خودشان خوب نشدند. حالا ديگر نامرئی‌اند امّا هنوز درد می‌کنند.