ديدن و شنيدنِ اين ضبطِ ويديويی‌ی اجرای نافراديده [improvised[ی تکه‌يی از پرسل هر بار حال‌ام را
خوب می‌کند—نه تنها
به خاطرِ صدادهی‌ی روشن و سرزنده‌ی اجرا يا سرشتِ طنازِ (و تن‌نازِ) موسيقی يا
فيلمبرداری‌ی خوب، که حتا به خاطرِ آن لبخندِ خشنودی‌ی آخر بر لبهای کريستينا
پلوآر.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر