آن سُفی فُن اُتر در اين فرآورشِ (براستی وجدآورِ) اُپرای کارمن تکه‌يی
از آريای هابانرا را در نافرمانی‌ی ناگهانی از تراداد/سنّت سيگار به لب می‌خوانَد—در واقع، زيرِ
لب: «عشق بچّه‌يی کولی‌ست و هرگز
قانون را نشناخته»... صدای
خنده‌ی شنودگاران شنيده می‌شود، صدای خنده‌ی خودم نيز.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر