معرّفی: از قول ِ پنتی لينکلا

اينجا سخنان ِ کارلو پنتی لينکلا به فارسی درمی‌آيد.

به نقل از موزه‌ی ملّی‌ی فنلاند:
 

پنتی لينکلای بومشناس و مُرغشناس (۱۹۳۲–۲۰۲۰) از ماهيگيری روزی می‌جُست، ولی شور ِ او از پرندگان بود. لينکلا پرندگان را از نزديک می‌پاييد و بر ديده‌هايش آمار تأليف می‌کرد. او همچنين شاهد ِ تغييرها در بسياری از جمعيّتهای پرندگان بود.
نزد ِ پنتی لينکلا، طبيعت مهمّتر از انسانها بود. انسانها فقط يک گونه بين ِ گونه‌های جانوری‌ی همچندان ارزشمند بودند. ديدن ِ تخليه‌ی پرندگان و طبيعت، به سبب ِ صنعتی‌سازی، داربُری، کشاورزی‌ی ژرفارو [intensive] و کاربرد ِ بهم‌وابسته‌ی آفتکشها، برای ِ لينکلا دشوار بود.
لينکلا را می‌توان در مُرغشناسی پيشگام شمرد. در زندگی‌اش، دهها هزار پرنده را حلقه گذاشت. او همچنين ميان ِ سالهای ۱۹۴۵–۲۰۱۶ بر ديده‌هايش از پرندگان ۶۵ روزنامه تأليف کرد. پرکارترين سالهای پرنده‌نگری‌اش ميان ِ دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۷۰ بود، ولی او سراسر ِ زندگی‌اش در تماشای پرندگان و ثبت ِ ديده‌هايش مداومت می‌کرد، هنگامی که وضع ِ تندرستی‌اش اجازه می‌داد.
بر طبق ِ لينکلا، جمعيّت ِ پرندگان آهسته تغيير می‌کند، ولی هر سال خاليتر می‌شود. تفصيل ِ ديده‌های دهه‌های گذشته‌اش از پرندگان در او ماليخوليا می‌نمود، از آنکه يادداشتها تغييرها در گونه‌ها و طبيعت را به شيوه‌يی ملموس نشان می‌دادند، چه با کاهش ِ جمعيّت، چه با انقراض، چه با گونه‌های تازه که به ناحيه آمده بودند.
به‌زنهارداشت ِ بيشه‌ها در حالت ِ طبيعی‌شان رؤيای پنتی لينکلا بود. اين رؤيا سرانجام با بنياد ِ ميراث ِ طبيعی‌ی فنلاند، که در ۱۹۹۵ بنيان گذاشت، بجای آورده شد. بنيادْ سراسر ِ فنلاند مالک ِ بيشه‌های به‌زنهار است، که همچنين ياری‌اش می‌کند که زيستگاههای گونه‌های درخطر را ايمن دارد.