آواره بر فرازِ دريایِ مه

خنده‌ناک است که «با موضوعِ آزارِ جنسی نبايد شوخی کرد» را از دهانِ کسانی می‌توان شنيد که چنين جفنگِ مطلق از دهان‌شان نمی‌افتد که «هيچ چيزِ مقدّس وجود ندارد و با همه‌چيز می‌توان [يعنی: مجاز است] به هر شيوه شوخی کرد». خنده‌ناک است که آزارِ جنسی، نزدِ روشن‌شدگانِ «رهايی»يافته‌يی که امرِ جنسی برايشان «تابوشکسته» است (باتای را در گور به خنده انداخته‌اند!)، عملاً تنها رنج يا آزاری‌ست که نمی‌توان با آن شوخی کرد.

از آنجا که من از دسته‌ی کسانی نيستم که می‌گويند با همه‌چيز می‌توان به هر شيوه شوخی کرد، دستکم از تناقض بدور خواهد بود اگر بگويم که با موضوعِ آزارِ جنسی نبايد شوخی کرد. با رويکردِ آنان به موضوعِ آزارِ جنسی، امّا، می‌شايد و هم می‌بايد که شوخی کرد.